افسانه پر محتوای سیمرغ که نمادی از طی طریق در وادی عشق است یکی از مشهورترین قصه های نمادین در رشته های فرهنگی و ادبی ایران کهن محسوب می شود را در این اثر با بکارگیری نمادین دیگر عناصر مانند حیوان و درختان و سروی که فاقد جنسیت هست را که همگی در درگاهی نمادین محراب که در اصالت آفرینش ایرانی اسلامی،  دروازه ی بین دو جهان واقعیت و حقیقت است و در ساختار روحانی آن برگرفته از دو ستون و پایه ای که وصل به جهان واقعی در زمین که نگهدارنده شکل کلی هلال در بالا،  اقتباس از خورشید و یا خور(درآئین میترائسم) نشانگر نمادین و سنبلیک از منبع انرژی اصلی و یا از دید معناگرایانه عشق را تداعی گر است. در ساختار  اجرا و تکنیکی اثر که با نمایی برجسته اجرا شده، و با عایق براق و شفاف پوشانده شده که به عنوان یک حجم زیبا و کاربردی قابلیت چیدمان در فضای داخلی و هم بیرونی را دارد بطور کلی از دو متریال برنز، به دلیل شفاف بودنش استفاده گردیده،  تا جهان ثابت حقیقی را محسوب باشد و دیگری استفاده از خاک است که تداعی کننده جهان واقعیت و برجسته بودن بخش خاک، نشانگر عالم قابل تغییر بطور مدامی است که ما در آن برای تحقق و کشف آمده ایم تا شاید برسیم به درجه آدمیت.