درخت به ویژه سرو در اساطیر ایران و بسیاری از تمدن های کهن مورد توجه بوده است. درخت سرو خوش قامت و زیبا و نماد آزادگی است. هیچ وقت خزان ندارد و همیشه سرسبز است. ویژگی های ظاهری این درخت دست مایه شعر آفرینی شاعران فارسی شده در تناسب با عناصر دیگر مثل : سایه، بلبل، گره، نی، موسیقی و صورخیال و حس تعلیل های رنگارنگی در شعر پدید آورده است. تابلو سرو سرخ بی سو با استفاده از تکنیک بوم پارچه انجام گرفته شده و طراحی آن از مجموعه طراحی های خاص بی سو می باشد که با مواد مختلف برجسته نمایی شده است.